Strona:Tajemnica zamku Rodriganda. Nr 17.djvu/30

—   488   —

niósł ostrożnie z jaskini. Gdy go złożył na trawie, powrócili vaqueros. Pomimo krótkiego pobytu Polaka w hacjendzie, bardzo go polubili, toteż serdecznie i szczerze go żałowali.
 Apacha uderzył dłonią po lufie swej strzelby i rzekł:
 — Jeżeli mój biały brat umrze, wtedy biada jego zabójcy. Ptaki leśne rozerwą jego ciało. Shoshin-liett, naczelnik Apachów to powiedział.
 Apacha schylił się nad Polakiem i badał jego głowę.
 — To uderzenie toporem — rzekł. — Osłona mózgu roztrzaskana. Niech zrobią posłanie między dwoma końmi i zawiozą go do hacjendy. Ja zaś pójdę szukać ziół oregano, które każdą ranę goją i bronią przed febrą.
 Podczas gdy vaqueros oddalili się, by przygotować nosze, a Niedźwiedzie Serce poszedł szukać ziół leczniczych, Bawole Czoło pozostał sam ze swoją siostrą.
 Nawiązała się między nimi rozmowa, dotycząca jej i hrabiego Alfonso.
 Bawole Czoło poprzysiągł zemstę, Karia natomiast oświadczyła, że już teraz nienawidzi hrabiego. Chcąc to zadokumentować, postawiła nogę na jego twarzy.
 — Okłamał mnie, kochał inną, a była nią córka hacjendera, Emma.
 Poczęła opowiadać mu, jak Alfonso wtargnął do pokoju Emmy. Podczas tego otworzył oczy związany hrabia.