Strona:Tajemnica zamku Rodriganda. Nr 25.djvu/10

—   692   —

 — Skąd pan o tym wie?
 Nie mógł oderwać od niej oczu. Był oszołomiony jej widokiem i jak urzeczony mówił dalej:
 — Tak, są ludzie, którzy najmują morderców, by sprzątnąć panią i pana doktora Zorskiego. Ale Pan Bóg wziął was w swą opiekę. Nie dopuści, by wam spadł włos z głowy.
 — Słowa pana przerażają mnie. O czym właściwie pan mówi — zapytała Róża.
 — Zaraz opowiem, madame — rzekł, upojony jej bliskością. — Tu w pobliżu mieszka hrabia Alfonso de Rodriganda pod fałszywym nazwiskiem. Przywiózł z Paryża mordercę, który miał zabić panią. Ale ten morderca przybył tu tylko po to, by panią ostrzec przed niebezpieczeństwem. Więcej nie mogę powiedzieć, adieu!
 Nim zorientowano się, obcy zniknął.
 — Czy on miałby być tym najętym mordercą? Wynika to, zdaje się, z jego słów — rzekła Róża.
 — A więc hrabia jest w pobliżu — przerwała jej pani Zorska. — Moje dziecko, zawołaj Ludwika!
 Leśniczy zjawił się natychmiast.
 — Czy wiecie ,jak się nazywa ten człowiek, który tu był przed chwilą?
 — Nie.
 — A kim on jest? — pytała pani Zorska.
 — Jest służącym włoskiego markiza, który przebywa u nauczyciela Wirskiego w Gąsowicach. Podczas katastrofy kolejowej złamał rękę i doktór kazał go tam odstawić — rzekł Ludwik.