Strona:Tajemnica zamku Rodriganda. Nr 26.djvu/18

—   728   —

 — Ach, miss Lindsay, który?
 Tego było już za wiele. Amy wstała i zimnym tonem rzekła:
 — Sennorita, czy należy to w Meksyku do grzeczności dowiadywać się w taki policyjny sposób o osobiste stosunki innych? Dziewczyna z sowiemi oczami nie dała zbić się z tropu i odrzekła:
 — Tutaj uważa się to za dowód przyjaźni.
 — A więc pozwoli pani, że zapytam, kim pani jest?
 — Nazwisko moje Kortejo.
 — O tym wiem. Ale kim jest sennor, czy też don Kortejo?
 — Był sekretarzem hrabiego Ferdinanda, a teraz jest u hrabiego Alfonsa.
 — Sekretarzem, a więc pisarzem — rzekła Amy. — A czy pani wie, że mój ojciec jest lordem?
 — Wiem.
 — I pani, jako córka pisarza, odważyła się mnie odwiedzić? Chociaż chętnie pogawędziłabym z najbiedniejszą dziewczyną, jeżeli ją tylko lubię. Ale pani ośmielasz się wypytywać mnie, jak hiszpański policjant cygankę. Proszę natychmiast opuścić moje mieszkanie.
 Józefa zbladła jak kreda. Schwyciła swój płaszcz i zapytała:
 — Czy pani nie żartuje, miss?
 — Nie. Czy pani ojciec jest spokrewniony z Gasparino Kortejo z Rodriganda?
 — Tak, są braćmi i najlepszymi przyjaciółmi.