Strona:Tajemnica zamku Rodriganda. Nr 26.djvu/22

—   732   —

 — Prywatny jacht „Róża“ — brzmiała odpowiedź.
 — Czyja własność?
 — Karola Zorskiego z Polski.
 Słysząc te słowa, Amy nie mogła powstrzymać wydobywającego się z krtani okrzyku zdziwienia. Natężyła wzrok i spostrzegła wyniosłą postać Zorskiego.
 — Czy pani zna tego człowieka? — zapytał kapitan.
 — Znam, sir. Jest to jeden z moich największych przyjaciół — odrzekła.
 Wtedy kapitan zawołał:
 — Czy pan Zorski na pokładzie?
 — Tak! — odpowiedział doktór.
 — Zbliż się pan!
 — Nie mam czasu! — odpowiedział donośnym głosem Zorski.
 — Miss Lindsay jest z nami! — wołał kapitan.
 — Zaraz się zbliżę!
 W parę chwil później od jachtu odbiło czółno.
 Gdy Zorski stanął na pokładzie wojennego statku, przywitał serdecznie kapitana, potem zbliżył się do uśmiechniętej Amy.
 — Myślałam, że pan jest teraz w Afryce — rzekła, podając mu obie ręce.
 — Prześladowałem dotąd „Liona“ — odparł.
 — Jaki „Lion“? Czy statek korsarski? — zapylał kapitan.
 — Tak jest. Nie mam czasu, gdyż nie mogę go stracić z oczu. O, sir, gdybyś mi chciał pomóc złowić tego kapitana Grandeprisa!