Strona:Tajemnica zamku Rodriganda. Nr 26.djvu/25

—   735   —

tymczasem spuszczone na wodę łodzie wzięły kierunek ku lądowi. Piraci ratowali swe życie.
 Ale i tego im nie darowano. W tej chwili Zorski pogonił za nimi. Gdy zobaczył, że nie zabrali ze sobą więźnia, zbił dwa czółna na dno morskie, trzecie i czwarte zaś powystrzelał.
 Potem wrócił na okręt.
 Anglik również spuścił swe łodzie na wodę i skierował się ku korsarzowi. Na pokładzie znaleziono trzy trupy. Był to sternik i dwaj oficerowie. Zraniony kapitan znikł. Widocznie wzięto go do jednej z łodzi, które Zorski ostrzeliwał.
 Nastąpiło przeszukanie okrętu.
 Znaleziono najdokładniejsze dowody, że byt to statek korsarski. Jednak Zorski o te rzeczy zupełnie się nie troszczył. Zapalił jedną ze znalezionych latarni i udał się na spód okrętu. Quimbo był przy nim, by go prowadzić.
 By okręt był głęboko pogrążony w wodzie, zapełnia się jego spód kamieniami i piaskiem. To nazywa się balastem. W „Pendoli“ balast składał się z samego piasku. A ponieważ okręt wsiąka w siebie wodę, więc piasek był całkiem mokry. W piasku tym wykopano dół i wyłożono go drzewem. W tym to dole leżał żywy szkielet człowieka, skutego w kajdany.
 Gdy więzień usłyszał głosy wchodzących, zadźwięczał kajdanami.
 Zorski przystąpił bliżej i rzekł:
 — Panie poruczniku, nadchodzą przyjaciele.
 — Ach, co za głos!? Czy ja śnię? — rzekł więzień, podnosząc się zwolna z piasku.