Strona:Tajemnica zamku Rodriganda. Nr 27.djvu/11

—   749   —

cia mego dziecka. Chyba pan, jako człowiek rozsądny, przyzna mi, że troskliwy ojciec nie może oddać ręki swego dziecka młodzieńcowi, o którym wie tylko, że był rabusiem.
 — O, proszę, Mariano nie był rabusiem, sir!
 I Zorski zaczął opowiadać o swych przygodach. Zaczął od przybycia do Hiszpanii i doszedł aż do obecnej chwili. Lord słuchał z ogromną uwagą. Słowa Zorskiego brzmiały jak najczystsza prawda. Jego wnioski i rozumowania były tak dosadne i trzeźwe, że zupełnie przekonywały lorda.
 — Ależ to coś nadzwyczajnego! — zawołał. — Takie rzeczy czyta się w romansie. Mimo to czuję się nawskroś przekonany pańskimi zapatrywaniami i wnioskami. A więc jeszcze zreasumujmy wszystkie te fakty: u hrabiego Emanuela de Rodriganda-Sevilla wykradają jedynego syna — — — —
 — Tak jest.
 — Przy pomocy rozbójników, którzy ukrywają go w swojej jaskini. Właściwym rabusiem jest ten Gasparino Kortejo.
 — O, jestem tego pewny — wtrącił Zorski.
 — Chodzi o to, by syna Korteja uczynić hrabią Rodriganda. Nieprawdaż? Matką tego dziecka jest pobożna siostra Klaryssa.
 — Tak.
 — Teraz dalej. Ojciec Dominikanin znał tajemnicę i wyjawił ją na żądanie umierającego żebraka Pedro zrabowanemu chłopcu. Tak więc dowiaduje się on potrosze o swoim pochodzeniu.
 Przybywa do Rodriganda i tam poznaje go Kortejo. Skutkiem tego oddaje go kapitanowi pi-