Strona:Tajemnica zamku Rodriganda. Nr 28.djvu/11

—   777   —

 — Dobrze, ale sennor przede wszystkim musi mi złożyć przysięgę, że pod żadnym pozorem nie zechce mi zdjąć maski.
 — Czyż pani jest taka brzydka, że nie można na nią patrzeć?
 — Nie, ale nie chcę być poznaną, chyba, że panu na to pozwolę.
 A więc dobrze, daję pani słowo.
 — Niech mi pan powie, sennor, czy pan ma narzeczoną?
 — Nie.
 — A ukochaną?
 — Czy musi pani wiedzieć o tym koniecznie?
 — Tak. To, co chcę panu powiedzieć będzie miało dla pana kolosalną wartość.
 — Słowa pani mnie bardzo zaciekawiają. Ale mogę być zupełnie szczery: mam ukochaną.
 — I kocha ją pan?
 — Nie mogę bez niej żyć.
 Z piersi maseczki wyrwało się długie westchnienie.
 — I nie zerwałby pan z nią pod żadnym warunkiem?
 — Pod żadnym.
 — Ależ ona jest tylko ukochaną, a nie żoną.
 — Dla mnie jest to obojętne. W sercu mym przysięgłem wierność i przysięgi tej dotrzymam.
 — Nie opuściłbyś pan jej nawet dla wielkiego zysku.
 — Nie, dochowam przysięgi, gdyż jest ona dla mnie wszystkim, co posiadam.