Strona:Tajemnica zamku Rodriganda. Nr 28.djvu/13

—   779   —

przekonam, kim jesteś! Ale muszę dotrzymać słowa. A więc wiesz kim jestem?
 — Tak, i nikt lepiej nie wie niż ja. Wiem więcej, niż pański kapitan, niż pański Zorski lub kapitan Landola. Wiem wszystko lepiej, aniżeli wszyscy. A opowiem ci dokładnie o wszystkim, jeżeli porzucisz swoją. dziewczynę.
 — Przenigdy!
 — A więc milsza ci jest ta Amy, aniżeli hrabiostwo? — zapytała gniewanie.
 — Tysiąc razy milsza. Ale skąd znasz to imię?
 — To cię nie powinno obchodzić. Rozważ dobrze, co czynisz. Daję ci dziesięć minut do namysłu. Nie chodzi tylko o ciebie, ale i o innych. Może jeszcze żyje twój ojciec i stryj Ferdinando.
 Mariano zadrżał.
 — Kobieto, tyś wszystko wiedząca! — zawołał przerażony.
 — W twoich sprawach, rzeczywiście. Wszystko spoczywa w moich rękach. Moje jedno słówko może cię zniszczyć, lub uszczęśliwić. Kocham cię! Dlatego ofiaruję wszystko za twoją miłość!
 — Wszystko nadaremnie. Serce moje nie jest moją własnością, nie mogę go darować!
 — Sprzedaj je więc! — krzyknęła chytrze.
 — Czego nie można darować, tego się nie sprzedaje. — odparł.
 Dotychczas mówiła stosunkowo spokojnie. Teraz jednak, widząc, że nie pomagają ani prośby, ani groźby, wstała i rzekła głosem drżącym ze wzruszenia:
 — Pozostawiłam ci wybór między miłością