Strona:Tajemnica zamku Rodriganda. Nr 28.djvu/29

—   795   —

 Poczciwy hacjendero wprawił swoją wiadomością wszystkich w zdziwienie i zachwyt.
 Dzień i noc następna minęły bez zmian. Ranek przyniósł zaburzenia, ale nie w stanie zdrowia pacjenta.
 Zjawił się Bawole Czoło, Mizteka i dopytywał się o hacjendera. Spotkawszy się z nim opowiedział, że na hacjendę uplanowany jest napad.
 Arbelez przeraził się.
 — Muszę zaraz przyprowadzić sennora Zorskiego — rzekł.
 — Sennora Zorskiego, tego wielkiego cudzoziemca?
 — Tak.
 — A cóż on tu będzie robił?
 — Poradzi.
 Indianin machnął ręką.
 — Czym on jest?
 — Lekarzem.
 — Lekarz bladolicych! Jaką może dać radę Bawolemu Czołu, naczelnikowi Mizteków?
 — Nie tobie, ale mnie poradzi. Rozmówcie się, co mamy począć. On jest człowiekiem roztropnym. Wczoraj rozciął Grzmiącej Strzale głowę i przywrócił mu rozum i pamięć.
 Indianin zamyślił się.
 — Mój przyjaciel Grzmiąca Strzała znowu mówi jak rozsądny człowiek?
 — Tak jest, za parę dni zupełnie wyzdrowieje.
 — To ten Zorski może jest wielkim lekarzem, ale nie wojownikiem. Widziałeś jego broń? — pytał dalej Mizteka.