Strona:Tajemnica zamku Rodriganda. Nr 29.djvu/10

—   804   —

 Zorski wyjechał naprzód i odrzekł zamiast Arbeleza:
 — Proszę wybaczyć, sennorze! Jestem tutaj obcy i szukałem sennora Korteja w hacjendzie del Erina. Dowiedziałem się, że musi być u pana, więc przybyłem. Czy można z nim teraz pomówić?
 Powierzchowność Zorskiego wywarła takie wrażenie na hacjendera, że uśmieszek jego znikł. Podniósł rękę i wskazując dal, odpowiedział:
 — Bardzo mi żal, sennor. Kortejo odjechał przed chwilą.
 — Dokąd?
 — Nie wiem.
 Jasnym było, że ten człowiek nie zdradzi Korteja. Chodziło tylko o to, by zbadać, czy powiedział prawdę.
 — Czy wolno nam chwilę odpocząć w tej hacjendzie?
 — Bardzo proszę, sennores.
 Zaproszenie to było dowodem, że Kortejo rzeczywiście odjechał.
 — Co to byli za ludzie, którzy jechali ku zachodowi? — zapytał Zorski.
 — Kto to może wiedzieć! — odpowiedział hacjendero.
 Z jego wystraszonego oblicza można było wyczytać, że gdyby chciał, mógłby odpowiedzieć. Zorski jednak krótko odciął:
 — Bywajcie zdrowi, zaraz dowiemy się, kto to był.
 Pojechali w tym samym kierunku, w którym