Strona:Tajemnica zamku Rodriganda. Nr 29.djvu/24

—   818   —

 — W hacjendzie del Erina.
 — A, do czarta! Chyba nie o starym Arbellezie mowa!
 — Nie, tylko o jego gościach.
 — O kim pan mówi?
 — A więc: lekarz Zorski. Potem żeglarz, niejaki Helmer. Trzecim jest Mariano, jak go nazywają, porucznik de Lautreville.
 — A więc ci trzej? Nie zapomnę tych imion: Zorski, Helmer i Mariano czyli Lautreville. Czy ci ludzie obrazili pana?
 — Bardzo.
 — A dlaczego pan sam z nimi nie załatwi swoich porachunków?
 — Nie mogę. Pogniewałem się z Petro Arbellezem i dlatego nie śmiem pokazać się w hacjendzie del Erina. Zresztą, nie mam na to czasu. W końcu przyznam się panu, że zebrałem przeciw nim oddział dziarskich chłopców — — —
 — Na trzech mężczyzn? — kpił kapitan.
 — Nie kpij pan! Te draby mają dziewięćdziesiąt djabłów w sobie! Nie uporałem się z nimi, gdyż: powystrzelali mi moich ludzi i tylko przypadkowo umknąłem z tymi kilkoma, którzy są tu ze mną.
 — Ciekaw jestem poznać tych trzech! Ci ludzie, którzy z panem byli, są najęci?
 — Tak jest.
 — Hm, takich mi trzeba! Czy nie mógłby pan odstąpić mi ich?
 Na te słowa Kortejo ożył.
 — Chętnie, bardzo chętnie. Nie wiedziałem co mam z nimi począć. To ogień nie ludzie! Ogrom-