Strona:Tajemnica zamku Rodriganda. Nr 29.djvu/28

—   822   —

się przy władzy. Następca czynił to samo, a namiestnicy prowincji nie lepiej. Wierni nie wiedzieli kogo słuchać. Najlepiej mieli się hacjenderowie, których gospodarstwa były położone w najodleglejszych częściach kraju.
 Wśród tego zamętu wynurzył się Juarez i osiągnął niebawem taki wpływ, że zawierał nawet traktaty handlowe z rządem Stanów Zjednoczonych. Był w każdej części kraju, agitował, nagradzał zwolenników, a karał przeciwników. I w tym też celu wyprawiał się teraz do hajendy, Vandaqua.
 Skoro lancetnicy tam przybyli, widok ich wzbudził ogólny przestrach. Juarez zsiadł z konia i wyszedł do domu w towarzystwie swych oficerów. Właściciel siedział ze swoją rodziną przy śniadaniu, gdy przed nim stanął Juarez.
 — Znasz mnie? — zapytał ostro Indianin.
 — Nie — odparł hacjendero.
 — Jestem Juarez.
 Właściciel hacjendy zbladł.
 — O, święta Madonno! — krzyknął.
 — Nie wywołuj Madonny, nic ci to nie pomoże! Jesteś stronnikiem prezydenta?
 — Nie — odrzekł.
 — Nie kłam! — zawołał groźnie Indianin. — Korespondujesz z jego zwolennikami?!
 — Nie.
 — Przekonam cię. Przeszukajcie dom!
 Oficerowie dali znak żołnierzom i rozpoczęła się rewizja.