Strona:Tajemnica zamku Rodriganda. Nr 29.djvu/30

—   824   —

 Juarez przyglądał się spustoszeniu.
 — Tak, muszą zginąć wszyscy, którzy grzeszą przeciwko ojczyźnie — rzekł.
 Nagle zwrócił się do opodal stojącego Verdoji:
 — Słuchaj, czy jesteś mi wierny?
 Przy tym zwrócił swój tygrysi wzrok na zapytanego.
 — Tak, sennor, wiesz przecież o tym — odparł spokojnie Verdoja.
 — Dobrze, muszę wam coś polecić. Czy jesteście odważni?
 — Hm — zaśmiał się kapitan. — Czy wahałem się już kiedyś?
 — Nie, i dlatego dojdziecie do wysokich stanowisk. Znacie prowincję Chihuahua?
 — Tam się urodziłem i tam sięgają granice mych dóbr.
 — Dobrze więc. Udacie się do stolicy i zastąpicie mnie w moich sprawach. Dzisiaj rozłączymy się. Najpierw jednak odprowadźcie mnie do hacjendy del Erina.
 — Czy mam jechać z wojskiem?
 — Z jednym szwadronem. Z drugą częścią udaję się sam. Naprzód!
 Po upływie paru minut siedzieli już na koniach i jechali.
 Towarzyszyło im kilku lancetników. Jeden z obecnych vaqueros wskazał im drogę.
 Gdy zbliżyli się do hacjendy, spostrzeżono ich natychmiast.