Strona:Tajemnica zamku Rodriganda. Nr 29.djvu/9

—   803   —

ruszyły z hacjendy dwa oddziały, każdy w innym kierunku.
 Oddział Bawolego Czoła miał łatwą pracę. Ogołocono trupy z broni i łup zawieziono do domu.
 Inaczej było z oddziałem, który wyruszył do hacjendy Vangaqua. Gdy przekroczono granicę, napotkano cibolero, który wracał z hacjendy. Zorski podjechał doń i zapytał:
 — Idziesz z hacjendy Vandaqua?
 — Tak, sennor.
 — Właściciel w domu?
 — Siedzi i gra w srebrne pesos.
 — Z kim gra?
 — Z obcym, sennor, który nazywa się Kortejo.
 — Czy są jeszcze inni obcy u was?
 — Jeszcze sześciu sennorów, którzy dopiero co przybyli. Leżą koło vaquerow i także grają, ale nie w srebrne pesos.
 Teraz chodziło o pojmanie Korteja. Ale jak? Nie wypadało napaść na obce domostwo. Mimo to zgodził się tak Zorski, jak i Mariano na to, by podjechać pod sam dom i zorientować się w sytuacji.
 Było jeszcze piętnaście minut drogi do hacjendy, zdala ukazały się jakieś ciemne punkty, szybko poruszające się na równinie.
 Skoro oddział stanął przed hacjendą, sam właściciel wyszedł, by przywitać przybyłych.
 — Ach, sennor Arbelez — rzekł z dziwnym uśmiechem na ustach. — A cóż za przyczyna tak miłej i niespodziewanej wizyty, panie sąsiedzie?