Strona:Tajemnica zamku Rodriganda. Nr 34.djvu/16

—   952   —

ważono nieobecność trzech sennorów: Zorskiego, że całe to towarzystwo udało się na wycieczkę.
 Skoro jednak minął ranek i południe, a sennority nie wracały, niepokój jej wzrastał. Uspakajała się tylko myślą, że cała piątka udała się do hacjendy Vandaqua, by sprawić niespodziankę ojcu i narzeczonemu Emmy.
 Nagle Hermoyes zauważyła przez okno, że Arbellez i Helmer wracają sami, zrozumiała więc, te musiało się stać wielkie nieszczęście. Wybiegła przed dom i zapytała płaczliwym głosem:
 — O, sennores! Wracacie sami? A gdzie reszata?
 — Kto? — zapytał Petro.
 — Stało się nieszczęście, straszne nieszczęście!
 — Co takiego?
 — Ich tu nie ma!
 — Kogóż, u kaduka?
 — Sennora Zorskiego, Mariano i Helmera.
 — Tych trzech? No, to tęgie chłopy, oni się sami postarają, by się im nie stało nic złego!
 — Ale oni wyruszyli dziś o świcie!
 — To wrócą!
 — Ale nie ma i sennority Emmy i sennority Karii!
 — A do djabła, więc obie dziewczyny też...? A dokąd to?
 — Nie wiem, nie wiem kiedy wyjechali.
 Teraz dopiero hacjendero przeraził się.
 — Nie mówili komu o jakiejś wycieczce, chciałbym wiedzieć, dokąd udali się i czy pojechali konno?