Strona:Tajemnica zamku Rodriganda. Nr 36.djvu/14

—   1006   —

cjenda narazie jest bezpieczna. Dlatego też powiedział dumnym tonem:
 — Blade lica boją się?
 — Nie, ale nie chcemy, by nam spadli na karki niespodzianie. Gdzie i kiedy widziałeś Apachów?
 Indianin opowiedział wszystko dokładnie.
 — W każdym razie są zwolennikami Juareza. Rzecz jasna, że mają na celu hacjendę. Musimy więc przygotować się do obrony.
 — Mimo to padnie dużo bladych lic!
 — 0to się nie boję, gdyż cofniemy się za ogrodzenie, a tam kule ich nas nie dosięgną.
 — Ale z nimi jest największy wojownik bladych lic, on ma strzelbę, która zabija jedną kula stu wrogów.
 — Któż to jest?
 — Książę Skał!
 Imię to wszędzie było znane, a i oficerowie o nim wiedzieli.
 — Książę Skał? — zapytał rotmistrz. — A, do diabła! To byłaby najlepsza sposobność zobaczyć już raz tego sławnego chłopa. Ale cóż myśmy jemu uczynili, że idzie przeciw nam?
 — Książę Skał jest przyjacielem Apachów i Komanchów. On jest w ogóle przyjacielem wszystkich. Jest bardzo sprawiedliwy i dobry, ale zabija bezlitośnie tego, który go obraził lub wyrządził jakąś krzywdę innym. Jeśli przybywa do hacjendy del Verdoja w charakterze wroga, musi się tu znajdować ten, który popełnił jakiś niesprawiedliwy czyn.