Strona:Tajemnica zamku Rodriganda. Nr 36.djvu/15

—   1007   —

 — Hm. Może sam Verdoja. Ale ten przecież uciekł. Gdzież teraz są Apachowie?
 — Nie wiem, ale ze mną był jeden z moich czerwonych braci, on skradał się za nimi. A gdy, wróci dokładnie nam powie, gdzie oni się znajdują.
 — To wystarczy. Zostaniesz dopóki nie przybędą twoi towarzysze?
 — Pozostanę przez noc, potem wyjdę moim braciom na spotkanie i przyprowadzę ich do hacjendy del Verdoja.
 Rozmowa skończyła się. Rotmistrz rozpoczął przygotowywać się na przyjęcie Apachów. Konie puszczono na paszę, aby zdawało się, że w hacjendzie nic nie wiadomo o przybyciu nieprzyjaciela.
 Dragoni zgasili ogniska i udali się za palisady, i do budynku. Każdy miał karabin pałasz i pistolety, więc można się było spodziewać, że Apachowie poniosą straszną klęskę.
 Skoro Komancha przybył do hacjendy, Apachowie dotarli już do piramidy. Zatrzymali się w pobliżu tego pewnego budynku, a dowódcy oglądali go nie bardzo przyjaznym okiem. Wewnątrz tego masywnego muru tkwiły przecież osoby, przez nich tak umiłowane...
 — Czy nie można zburzyć tej budy! — zgrzytnął Grzmiąca Strzała.
 — Tylko cierpliwości! — rzekł Zorski. — Ocalimy naszych z pewnością.
 Jestem tego pewny. Ale co oni tam biedni wycierpią, zanim ich znajdziemy!
 — Może nam się rychło uda skrócić ich męki!