Strona:Tajemnica zamku Rodriganda. Nr 36.djvu/17

—   1009   —

sam podważyć cały ten masyw, by tylko szybko uwolnić ukochaną. Właśnie Zorski chciał odpowiedzieć ,kiedy usłyszano wołanie:
 — Uff! No-ki peuiyil-uff, chodźcie tu!
 Nawoływano w narzeczu Apachów. Głos dochodził z bliska i właśnie ze strony, z której dopiero przyszli.
 — Kto to taki? — zapytał Zorski.
 — Niedźwiedziobójca chciał widocznie zbadać okolicę i stwierdzić, czy jesteśmy bezpieczni. Odkrył chyba coś ważnego. Prędzej do niego!
 Znaleziono młodego Apachę, klęczącego na ziemi, pod nim zaś leżał człowiek, którego mocno trzymał.
 — Komancha!
 W oka mgnieniu związano Komanchę lassem. Był to ten sam młodzieniec, który rozstał się w lesie ze swoim towarzyszem, by szpiegować Apachów.
 — Jechałem na końcu oddziału i usłyszałem, że ktoś się za nami czołga. — opowiadał młody bohater. — Za nami skradał się człowiek. Dlatego, kiedyśmy tu tylko przybyli, zsiadłem z konia i zatrzymałem go, wśród strasznego szamotania się. Chciał podsłuchać naszą rozmowę.
 Wtedy przystąpił Zorski, przyjrzał się pojmanemu i rzekł:
 — Tak, to jest Komancha, on nas śledził.
 — Zabijcie psa! — odezwał się jeden z Apachów.
 Wtedy Zorski zwrócił się do Apachy i rzekł ostrym tonem.