Strona:Tajemnica zamku Rodriganda. Nr 36.djvu/24

—   1016   —

dróżuję częściowo w sprawach rodzinnych, a częściowo dla wzbogacenia swoich doświadczeń. Przychodzę do hacjendy, aby w obecności panów pomówić z sennorem Verdoją.
 — To niemożliwe, gdyż Verdoja jest dziś nieobecny.
 — A! Gdzież on może być?
 — Nie wiem. Spodziewam się jednak, że uciekł biedaczysko. A rozmawiałem z nim przed południem. Powiedział, że jedzie oglądnąć swoich vaqueros i odjechał. Był on zwolennikiem Juareza, a jego zaufany służący umknął razem z nim.
 — To może sennor Pardero jest tutaj?
 — Pardero? Aha, porucznik Pardero! I tego tu nie ma.
 Dało to Zorskiemu dużo do myślenia, czy nie uciekli oni z swoimi pojmanymi. To było prawdopodobne. A może schronili się przed wojskami rządu w piramidzie? Widocznym było, że żaden z oficerów nie miał pojęcia o zbrodniczym czynach Verdoji. Czy miał im opowiedzieć?
 — Może pan jest ich przyjacielem? — zapytał rotmistrz.
 — Nie. Ludzie ci są największymi łotrami, jakich kiedykolwiek widziałem. Przyszedłem pociągnąć ich do odpowiedzialności.
 — Ach, całkowicie podzielam pańskie zdanie. Szkoda ,że ich pan nie zastał.
 — Nadaremnie pana fatygowałem. Proszę mi wybaczyć.
 Podczas tej krótkiej rozmowy nie pomyślano nawet o tym, by poprosić przybysza, by usiadł.