Strona:Tajemnica zamku Rodriganda. Nr 39.djvu/23

—   1099   —

 — Czy drugą połowę ukryto bezpiecznie?
 — Tak. Zakopana leży w miejscu, którego nikt nie odnajdzie.
 — I tą część chcecie naprawdę wysłać do Europy? I ma ją otrzymać chłopiec, który nie zna wartości skarbu i nie potrafi go z pewnością użyć?
 — To już nie moja sprawa; wódz Miksteków sam tak postanowił, muszę więc być posłuszny. Jeżeli powróci, pochwali mnie z pewnością za to, że wykonałem jego wolę.
 — Cóż robić? W takim razie kraj nasz musi wypuścić ten skarb Może dostanie się w godne ręce.
 Juarez podszedł do stołu, otworzył szufladę i wyciągnął książkę, w której zaczął czegoś szukać. Zawierała szereg nazwisk, kursy akcyj i papierów wartościowych. Szukał czas jakiś, poczem rzekł:
 — Oto Poznań W indeksie moim figuruje dom bankowy Voigt & Wallner. Wyślę tam przesyłkę; jestem przekonany, że bank, wobec jej ogromnej wartości, odszuka adresata. Czy chcecie dołączyć jakiś list?
 — Ach, sennor, pisać przychodzi mi teraz tak ciężko. Wyręczy mnie miss Amy.
 — Przynieście list jeszcze dzisiaj, chciałbym wysłać skarb jutro. Dam mu wyborną eskortę. Sporządzimy teraz wykaz szczegółowy; potem dostaniecie kwit, że skarb z rąk waszych odebrałem.
 Gdy się to stało, hacjendero poszedł do pokoju dlań przeznaczonego; oporządziwszy się z drogi, pospieszył do lorda Lindsaya W mieszkaniu zastał tylko miss Amy, która przyjęła go z niekłamaną radością: