Strona:Tajemnica zamku Rodriganda. Nr 40.djvu/3

—   1107   —

 — Opowiadaj więc!
 Dziewczyna usiadła bez ceremonii w hamaku.
 — No więc? — zapytała Józefa niezbyt przyjaznym tonem, porównanie bowiem swojej urody z pięknością dziewczyny wyprowadziło ją z równowagi.
 — Mam nadzieję, że mnie dzisiaj Sennorita dobrze wynagrodzi, — rzekła dziewczyna — przynoszę bowiem dwie niesłychanie ważne nowiny. Pedro Arbellez był dziś u nas.
 — Hacjendero z del Erina? — zapytała Józefa zdumiona.
 — Tak. Był również u sędziego najwyższego, który mu nawet zaproponował, by u niego zamieszkał.
 — Matko Boska! Cóż to znaczy?
 — Niewiele. Słyszałam wszystko, byłam bowiem w pokoju miss Amy, gdy Arbellez przybył i wszystko opowiadał. Przywiózł sędziemu najwyższemu czynsz dzierżawny, a oprócz tego jakieś skarby, które mają być wysłane do Poznania.
 Józefa nie dała po sobie poznać, jak silne wrażenie sprawiły na niej te słowa. Rzekła tylko:
 — To pierwsza nowina. Niebardzo mnie obchodzi, A druga?
 — Jeżeli pierwsza niebardzo panią obeszła, wątpię, czy obejdzie druga. Otóż w domu lorda są wielkie skarby.
 — Ach tak! — rzekła Józefa.
 — Przechowują tam miljony. Miss Amy mówiła o tem z hacjenderem. Chciał prosić lorda, by w jego imieniu posłał do Europy pewne kosztowności; ale najwyższy sędzia sam się tem zajął, ponieważ los ko-