Strona:Tajemnica zamku Rodriganda. Nr 50.djvu/19

—   1403   —

kał brata swego, Niedźwiedziego Serca, nazwał się Niedźwiedziem Okiem. Nie odnalazł go, ale nie spoczął w poszukiwaniach. Teraz jest wodzem Apaczów.
 — Uff!
 W tym jednym okrzyku była cała pełnia wdzięczności, ukochania i zadowolenia. Nikt na świecie nie potrafi tak, jak Indjanin, wyrazić ogromu uczucia w jednym, jedynym dźwięku.
 Mały strzelec ciągnął dalej:
 — Juarez rozporządza obecnie odpowiedniemi środkami i może wystąpić skutecznie przeciw Francuzom. Stany Zjednoczone posłały mu kilka miljonów dolarów. Apacze zawieźli je przez kraj Komanczów prezydentowi, który bawi w Paso.
 — Uff! — zawołał Indjanin. — Czy mały biały człowiek był przy tem obecny?
 — Tak jest.
 — Więc jesteś przyjacielem mego brata?
 — Tak.
 — Uff! W takim razie będziesz i moim!
 Indjanin wyciągnął do André’a rękę; mały ją uścisnął.
 — Zawieźliśmy pieniądze Juarezowi — ciągnął dalej. — Juarez ruszył natychmiast na czele wszystkich swych ludzi przeciw Francuzom. Będzie ich niszczył po drodze, potem pomaszeruje na Chihuahua, aby zająć miasto. Ponieważ Francuzi wysłali z Chihuahua trzystu ludzi, miasto będzie musiało się poddać.
 — Dlaczegóż nie pozostał pan przy Juarezie? — zapytał Zorski.