Strona:Tajemnica zamku Rodriganda. Nr 50.djvu/25

—   1409   —

 Podczas, gdy Europejczyk powiada: przypuszczam, mam wrażenie, zdaje mi się, Amerykanin ze Stanów Północnych mówi: I calculate — według moich kalkulacji, według moich obliczeń. —
 Gdy Pirnero wrócił do gospody, zastał nieznajomego nad szklanką wina. Usiadł na zwykłem miejscu i zaczął patrzeć przez okno. W pokoju panowała głęboka cisza. Przerywały ją tylko głośne chrząkania i plucia nieznajomego. Jankesi żują z namiętnością tytoń, nie bacząc na to, czy się komu podoba chrząkanie i plucie, czy też nie.
 Pirnero był szalenie ciekaw, kim jest nieznajomy. Ponieważ Jankes milczał, rozpoczął rozmowę stereotypową uwagą:
 — Śliczna pogoda!
 Nieznajomy mruknął coś niezrozumiale. Pirnero powtórzył po chwili:
 — Nieporównana pogoda.
 — Ehm, ehm — kaszlnął nieznajomy.
 Pirnero odwrócił się i zapytał:
 — Mówiliście coś, sennor?
 — Nie; to wyście mówili.
 Odpowiedź ta zbiła z tropu poczciwego Pirnera. Zaczął z niezadowoleniem bębnić palcami po szybie, po chwili jednak, nie mogąc wytrzymać dłużej, rzekł znowu:
 — Dziś jest o wiele ładniej, aniżeli wczoraj.
 — Pffttf! — splunął nieznajomy.
 Pirnero odwrócił się, mówiąc:
 — Nie zrozumiałem was, sennor.
 Nieznajomy przesunął porcję tytoniu z lewej strony twarzy na prawą, potem splunął tak celnie, — pffttf! —