Strona:Tajemnica zamku Rodriganda. Nr 51.djvu/17

—   1429   —

 Rezedilla zaczęła się przyglądać obecnym; po chwili rzekła, wskazując na Mariana:
 — To ten.
 — Nie zgadłaś. To Alfonso de Rodri... Chciałam powiedzieć, porucznik de Lautreville.
 — Mariano de Lautreville? — zapytał Sępi-Dziób.
 — Tak jest — odparł Mariano. — Znacie mnie?
 Jankes zbliżył się.
 — Ależ znam wasze imię doskonale. Wymienił ją pewien Anglik.
 — Pewien Anglik? — zapytał Mariano.
 — Lord Lindsay.
 — Gdzie go pan widział? W Anglji?
 — Nie. W Ameryce. Nad morzem, w El Refugio.
 — U ujścia Rio Grande del Norte? Kiedyż to było?
 — Przed kilkoma dniami.
 — Na Boga, jest tu w Meksyku! Cóż robi w El Refugio?
 — To właściwie tajemnica; ale wobec okoliczności, które zaszły, wolno mi, a właściwie muszę powiedzieć całą prawdę. Polecono mnie lordowi jako przewodnika. Zjawił się w Meksyku z ramienia Angli z wielkim zapasem broni i amunicji; Francuzi nic o tem nie wiedzą. Ma również sporo pieniędzy. Wszystko to zostanie przetransportowane przez rzekę Rio Grande del Norte.
 — Dla kogo przeznaczony jest transport? — zapytał Zorski.
 — Dla Juareza — odparł Amerykanin. — Posłano mnie naprzód, bym zawiadomił prezydenta, iż transport jest w drodze, i zapytał, gdzie go chce odebrać.