Strona:Tajemnica zamku Rodriganda. Nr 58.djvu/21

—   1629   —

mendant. — Nie wiem, co pan rozumie przez słowo zniszczyć. Trzy kompanje francuskie maszerują na połnoc, by rozbić w perzynę zwolenników Juareza.
 — Sądzicie, że się wam to uda?
 — Jestem tego pewien.
 — Muszę w takim razie oświadczyć, że teraz zkolei wy mylicie się zasadniczo. Wasza wyprawa skończyła się zupełnem fiaskiem.
 Oficer zapytał z lękiem:
 — Jakto? Co panu o tem wiadomo?
 — Juarez wiedział oddawna o waszych planach i zarządził, co należy. Atak na Guadelupę został odparty.
 Teraz zerwali się z miejsc wszyscy oficerowie.
 — Nie może być! — zawołał pułkownik. — Któżby go miał odeprzeć?
 — Juarez.
 — Był w Guadelupie?
 — Udał się tam na wiadomość o waszych zamiarach. Byłem z nim razem.
 — Widzieliście atak?
 — Tak jest.
 — W takim razie sukces eks-prezydenta musiał być chwilowy i przemijający. Widocznie nie udało się nam go zaskoczyć. Jestem jednak przekonany, że dzielne moje wojska zdobędą fort i, albo schwytają Juareza, albo przepędzą.
 — Niestety, brak panom sił.
 Komendant zbladł i, jąkając się, zapytał:
 — Jak to mam rozumieć?