Strona:Tajemnica zamku Rodriganda. Nr 60.djvu/11

—   1675   —

konie i wszyscy zasiedli przy ognisku. Meksykanin zwrócił się do Helmera:
 — Jeszcze kilka pytań, sennor. Jesteście strzelcem?
 — Tak.
 — Gdzie polujecie? Skąd przybywacie?
 — Poluję wszędzie. Zwierzyny szuka się tam, gdzie ją można znaleźć, nieprawdaż?
 — Ale skąd pochodzicie? Gdzieżeście się urodzili?
 — Jestem Polakiem; nazywam się Helmer.
 — A wasz towarzysz?
 — To Francuz nazwiskiem Lautreville.
 — Skąd przybywacie?
 — Jedziemy z nad Rio Grande.
 — Dokąd zdążacie?
 — Musicie to wiedzieć? Dobrze, nie poskąpię wam tej wiadomości. Ale, nie jesteście przypadkiem ludźmi Juareza?
 — Skądże znowu? Nie służymy żadnemu Indianinowi.
 — To dobrze. Towarzysz mój jest Francuzem i tęskni za rodakami. Ja zaś mam dawne porachunki z Juarezem, postanowiliśmy więc udać się do Meksyku i zastanowić się. w jaki sposób zalać Juarezowi sadła za skórę.
 — Słowem, chcielibyście się zwerbować?
 — Coś w tym rodzaju.
 — Dlaczegóżto zamierzacie służyć Francuzom?
 — Bo to rodacy mego towarzysza.