Strona:Tajemnica zamku Rodriganda. Nr 65.djvu/5

—   1809   —

 — Zobaczymy. Oczekujmy najlepszego. Rankiem się okaże, czy jedynie wy zdołaliście czmychnąć.
 — I co dalej? Hacjendy i tak nie odzyskamy, bo jesteśmy zbyt słabi.
 — Kto wie, czy wszyscy Mikstekowie tutaj zostaną.
 — Na pewno, jeśli jest tak, jak mniema wasz Amerykanin, mianowicie, że są stronnikami Juareza.
 — My też niebawem będziemy silniejsi. Moi ludzie bez przerwy werbują ochotników i przysyłają z południa. Oczywiście, skupimy ich razem.
 — Ach, nie znajdą nas.
 — Ja też tak sądzę — wtrącił Manfredo. — Pomyślą, że jesteśmy jeszcze na hacjendzie i wpadną wprost w ręce Miksteków.
 — Unikniemy tego, jeśli będziemy ich oczekiwali gdzieś na odpowiednim miejscu.
 — Pod wałami hacjendy?
 — Nie; to zbyt niebezpieczne.
 — Uważa pan, że powinniśmy się jak bandyci kryć w lasach?
 — Z początku nic innego nam nie pozostaje. Kiedy zaś nabierzemy sił, łatwo zdobędziem jakieś miasteczko, lub może wypędzimy Miksteków z hacjendy.
 — Mam plan o wiele lepszy — rzekł Manrfedo. Czy stary klasztor della Barbaranie leży na naszej drodze?
 — Tak, właśnie na naszej drodze. Ale miato Santa Jaga jest za prezydentem Juarezem. Wypędzą