Strona:Tajemnica zamku Rodriganda. Nr 68.djvu/14

—   1902   —

 — Tak, od niedawna; pod numerem jedenastym.
 — Z kim obcuje?
 — Z nikim. Często wychodzi z domu. Tylko jeden pan przyszedł tutaj do niego.
 — Któż to był?
 — Nie wymienił nazwiska; powiedział, że wkrótce przyjdzie po raz drugi.
 — Wydawał mi się oficerem w cywilu. Twarz miał opaloną i mówił francuskim akcentem.
 — Hm! Powiedziała pani, że kapitan mieszka pod numerem jedenastym. Czy numer dwunasty jest zajęty?
 — Tak, a przytem znajduje się w innym korytarzu. Numer jedenasty jest pokojem narożnym.
 — A dziesiąty?
 — Pusty.
 — Czy między tymi pokojami ściana jest gruba?
 — Nie. Pokoje są nawet połączone drzwiami, zawsze zamkniętymi.
 — To może w pokoju dziesiątym słychać, co mówią w jedenastym?
 — Owszem. Jeśli się nie mówi szeptem. — I z chytrym uśmiechem dodała: — Przyszedł pan w sprawie tego Shawa?
 — O tak, ale nikt nie powinien o tym wiedzieć.
 — O, umiem dochować tajemnicy! Zresztą, ten człowiek bardzo mi się nie podoba, —, ta kmiłemu zaś ziomkowi, jak pan, chętnie wyświadcza się przysługi.