Strona:Tajemnica zamku Rodriganda. Nr 68.djvu/24

—   1912   —

sieni. Urzędnik zapukał do drzwi i wszedł na zaproszenie.
 — Wreszcie — zawołał niecierpliwiony kapitan. — Jesteś pan gospodarzem?
 — Nie, panie kapitanie.
 — Ach! Kim jesteś? — zapytał zdumiony Shaw.
 — Jestem urzędnikiem tutejszej policji.
 Kapitan zląkł się, ale opanował się szybko i rzekł:
 — Jestem bardzo rad, mój panie. Właśnie okradziono mnie.
 — Okradziono? Hm! — uśmiechnął się urzędnik. — Co panu zginęło?
 — Bardzo ważny dokument.
 — Myli się pan. Ten dokument nie został skradziony, lecz skonfiskowany.
 Shaw cofnął się o krok, jak piorunem rażony.
 — Skonfiskowany? — wyjąknął. — Przez kogo?
 — Nie mogę tego powiedzieć.
 — Ale kto miał prawo otworzyć skrytki podczas mojej nieobecności?
 — Każdy odważny obywatel.
 Wobec niebezpieczeństwa rzekomy Shaw odzyskał zimną krew. Wiedział, że zginie, jeśli go teraz zaaresztują. Musiał uciec. Ale jak? Sień była obstawiona, lecz ulica chyba wolna! Tam, a więc przez okno, jest droga do ratunku!
 — Panie komisarzu, to chyba pomyłka! Zajrzyj pan do tego kuferka! Listy polecające i świadectwa dowiodą panu...