Strona:Tajemnica zamku Rodriganda. Nr 71.djvu/12

—   1984   —

ciej ręki? A może się mylę; może nie pochodzą Meksyku?
 — Musimy się przekonać.
 — My? A więc weźmiesz udział w tej sprawie?
 — Naturalnie. Ty odzyskasz swoją własność, a ja chcę wiedzieć, czy mój wuj jest szubrawcem, czy uczciwym człowiekiem.
 — No dobrze. Zażądamy od wujka, aby je nam pokazał; to jest prosty, rzetelny sposób.
 — Ale niemądry. Jeśli jest niewinny, obrazimy go śmiertelnie, jeśli winny, nic nie wskóramy.
 — Masz rację. Więc co robić?
 — Bez jego wiedzy wkradniemy się do pawilonu i obejrzymy skrytkę.
 — Dobrze. Ale jak ty postąpisz, jeśli okaże się, że mój wujek naprawdę...
 Platen urwał. Trudno mu było wypowiedzieć ciężkie oskarżenie. Robert odparł:
 — Porzuć troski, drogi Platenie! Postąpię, jak mi wskażą okoliczności; możesz być jednak pewny, że będę miał wzgląd na ciebie.
 — Proszę cię o to bardzo, aczkolwiek trudno się wyrzec majątku, który tał ułatwia życie.
 — Nie czułem tego braku. Miałem bogatych i potężnych protektorów, którzy więcej mi przysporzyli, niż sam mógłbym osiągnąć przy największym majątku.
 Platen nie odpowiedział. Zatopiony w sobie, z ledwością mógł oswoić się z dziwnym odkryciem. —
 Pociąg przybył do Poznania. Obaj przyjaciele