Strona:Tajemnica zamku Rodriganda. Nr 71.djvu/28

—   2000   —

mentami, była tam nowa paczka. Były to dokumenty, przyniesione przez Shawa.
 — Czy treść ich jest naprawdę ważna? — zapytał Platen.
 — Ponad wszelki wyraz!
 Platen wziął szkatułkę, podczas gdy Robert brał papiery. Obaj opuścili pawilon, nie pożegnawszy się z bankierem. Udali się do pokoju Platena, gdzie Robert złożył uzyskane dokumenty w jedną paczkę. Naraz ukazał się służący.
 — Panie Platen, prędko, prędko, niech pan porucznik idzie do pana bankiera! — zawołał.
 — Czego sobie pan bankier życzy? — zapytał Platetn.
 — Czego sobie życzy? O, nic zupełnie nic sobie pan bankier nie życzy. Myślę tylko, że on jest... on jest...
 — No, cóż takiego?
 — Chory, bardzo chory.
 — Co mu jest? Sprowadźcie lekarza.
 — O, lekarz już nie poradzi.
 Platen zerwał się i utkwił oczy w służącym.
 — Nie poradzi? Ach, co się stało? Gdzie jest wujek?
 — W swoim pokoju. Miałem mu zameldować pewnego pana; kiedy wszedłem, leżał w krześle i... i.. był nieżywy!
 — Dopiero co mówiliśmy z nim. Schodzę już; natychmiast.