Strona:Tajemnica zamku Rodriganda. Nr 73.djvu/14

—   2042   —

 — Cóż to jest? — zapytał komisarz.
 — Ubranie — odpowiedział trapper.
 — Skąd je pan wziął?
 — Kupiłem.
 — Te sznury i galony są prawdziwe; kosztują wiele pieniędzy. Muzykant nie ma środków na kupno takich maskaradowych ubiorów.
 — Kto mówi, że to strój maskaradowy?
 — Każdy widzi.
 — Pah! Ten każdy musi być bardzo głupi. A kto panu powiada, żem jest muzykantem?
 — Ten puzon pana.
 — O, ten puzon nic nie powiedział! Nie wydał jeszcze ani jednego dźwięku. Kupiłem go dopiero pół godziny temu, tak samo zresztą, jak strój, który noszę.
 — Ale co pana skłoniło do takiego przebrania?
 — Podoba mi się; to wystarczy.
 — Jak się pan nazywa?
 — Wiliam Saunders.
 — Skąd?
 — Z St. Louis w Stanach Zjednoczonych.
 — Czym pan jest?
 — Zwykle myśliwym w prerii. Podczas wojny jesetm kapitanem, a raczej rotmistrzem draganów Stanów Zjednoczonych.
 — Niech diabeł panu wierzy! Czy może pan dowieść? Czy ma pan paszport?
 — Oto jest.
 — Sępi Dziób wyciągnął z worka stary pugila-