Strona:Tajemnica zamku Rodriganda. Nr 73.djvu/16

—   2044   —

 — Słusznie. A czy zna pan niejakiego sennora, a raczej pana Magnusa?
 — Ma pan na myśl naszego przedstawiciela w Meksyku? Cóż takiego?
 — Oto!
 Sępi Dziób podał czwarty dokument. Komisarz przeczytał, jeszcze raz obejrzał trappera i rzekł:
 — Paszport wydany przez tego urzędnika. Skąd pan zna pana Magnusa?
 — Byłem u niego na obiedzie.
 — Jako zaproszony gość? Ale panie kapitanie, muszę panu powiedzieć, żeś mnie poprostu za nos wodził! Ten strój to chyba meksykański?
 — Tak; zwykle jestem ubrany mniej niż skromnie, ale kiedy przychodzi się do posła, wkłada się coś lepsezgo. Rozumie pan chyba?
 — Czy wolno pana zapytać, co go sprowadza do Polski?
 — Sprawy rodzinne i polityczne.
 — Rodzinne? Czy pan ma tu krewnych?
 — Nie krewnych, lecz znajomych.
 — Gdzie?
 — W Zalesiu. Odwiedzam hrabiego Rodryganda i jego rodzinę.
 — Czy mogę wiedzieć, dokąd się pan udaje?
 — Do stolicy.
 — Ach! W tajnej misji?
 — Być może. Widzi więc pan, że nie mogłem odpowiadać w obecności brata pana.
 — Stanowczo. Proszę o wybaczenie.
 Sępi Dziób kładł z powrotem wszystko do wor-