Strona:Tajemnica zamku Rodriganda. Nr 73.djvu/27

—   2055   —

 — Z Meksyku? Czy brał pan udział w tamtejszych walkach?
 — Pewnie, mój stary przyjacielu. Z początku byłem przewodnikiem pewnego Englishmana, który przywiózł Juarezowi pieniądze i broń.
 — Lord Lindsey? Towarzyszył mu pan?
 — W górę Rio Grande del Norte, dopóki nie znaleźliśmy Juareza.
 — A więc widział pan Juareza? — pytał starszy pan z zaciekawieniem.
 — O, wielokrotnie. Widziałem i rozmawiałem.
 — Jak tam się rzeczy mają z jego przeciwnikiem, Maksymilianem?
 — Kiepsko. Władza jego drży w posadach, tron tak samo i głowa również. Jako Amerykanin, zwolennik Juareza — niewiele robię sobie z jego tronu i władzy. Lecz ubolewam nad głową tego oszukanego człowieka. — Ale, zdradziłem panu tyle, że mogę pokazać swoje dokumenty.
 Sępi Dziób wyciągnął dowody osobiste i podał starszemu panu. Ten przejrzał szybko, jeszcze zmierzył trappera spojrzeniem i rzekł:
 — Dziwaczni muszą być u was ludzie!...
 — Tu też — przerwał myśliwy.
 — O tem później. Przedstawię pana teraz hrabiemu, gdyż...
 W tej chwili drzwi się otworzyły i ukazał się minister we własnej osobie. Usłyszał głośną rozmowę, która mu przeszkodziław pracy, i postanowił się przekonać, kto to rozmawia. Na widok obu panów na twarzy jego odmalwało się zdziwienie: