Strona:Tajemnica zamku Rodriganda. Nr 73.djvu/7

—   2035   —

 — Pfff! — strzelił mu koło nosa. — Ja? — zapytał następnie. — Kim pan jest?
 — Jestem stróżem porządku.
 — Dobrze. Jesteśmy kolegami. Jestem strażnikiem leśnym.
 — Mydlenie oczu! Czy wie pan, że trzeba odpowiadać na wszelkie pytania?
 — Czy nie doczekał się pan na pytanie odpowiedzi?
 — Tak, ale jakiej! Skąd pan pochodzi?
 — Stamtąd
 — Stamtąd? Co to ma znaczyć?
 — No, że nie jestem stąd.
 — Człowieku, powściągaj język, bo będę musiał cię zaaresztować! Jakże się nazywasz?
 — Sępi Dziób.
 Teraz policjant rozwścieczył się na dobre.
 — Żarty na bok! Skąd przybywasz?
 — Stamtąd — Sępi Dziób wskazał poza siebie.
 — A dokąd idziesz?
 — Tam — wskazał przed siebie.
 — Niech nie kpi! Jest moim więźniem.
 — Ach! Nieźle. A jeśli się sprzeciwię?
 — Za opór stawiany władzy, posiedzisz trzy lata w więzieniu. Proszę za mną.
 Sępi Dziób nie opierał się dłużej.
 Wreszcie znaleźli się w biurze policyjnym.
 Policjant położył rękę na raminiu Sępiego Dzioba. Ale trapper otrząsnął się, podniósł i rzekł:
 — Człowieku, niechże pan słucha, co mu powiem! Nie popełniłem żadnego przestępstwa, a mo-