Strona:Tajemnica zamku Rodriganda. Nr 74.djvu/19

—   2075   —

 — Musisz go zabić.
 — Naprzód muszę z nim pomówić. Może lepiej będzie wyzyskać go jeszcze dla naszych celów.
 — Czy przebywa w Barcelonie?
 — Tak. Na pewno popełnił jakąś nieostrożność, gdyż ukrywa się nawet przed hiszpańskimi ajentami. Napisz zaraz do Madrytu do Alfonsa. I on powinien się dowiedzieć, co zaszło. Trzeba będzie obmyśleć wspólnie plan działania. Tymczasem wszystko przygotuję. Dziś jeszcze wyjeżdżam do Barcelony. W takich sprawach nie wolno tracić ani chwili czasu.
 Cortejo ruszył w drogę tej nocy. Przybywszy do Barcelony, zostawił powóz w gospodzie i zapuścił się pieszo w jedną z niepokaźnych uliczek bocznych. Wszedł do biednego krawca, który odnajmował jeden pokój w swym skromnym i ciasnym mieszkaniu. Sublokatorem był kapitan Henrico Landola, który ukrywał się tu pod fałszywym nazwiskiem.
 Gdy tylko Cortejo zamknął drzwi za sobą, Landola zaczął się skarżyć na nudy.
 — Nie martwcie się z tego powodu — rzekł Cortejo. — Przynoszę polecenia. które rozpędzą nudę.
 — Bardzo mnie to cieszy. Zresztą, i tak nie mógłbym tutaj długo wytrzymać. Zaprzestano poszukiwań mojej osoby, a to nie odpowiada. Wolę bowiem walkę i pracę od spokoju i gnuśności.
 — Doskonale! W takim razie natychmiast dam wam robotę.
 — Jakiego rodzaju?