Strona:Tajemnica zamku Rodriganda. Nr 75.djvu/15

—   2099   —

 — Nie powiem, żebym go nienawidział, ale pogardzam nim. Uważałem i uważam, że ten Cortejo zdolny jest do każdego szelmostwa.
 Kapitan rzekł:
 — I ja o tym słyszałem. Czy nie ma brata w Meksyku?
 — Owszem. Ten nazywa się Gasparino, tamten Pablo.
 — Cóżto za człowiek ten Pablo?
 — Awanturnik, szubrawiec. On jest przyczyną mej podróży do Meksyku. Jadę, aby mu nieco popatrzeć na brudne palce.
 Kapitan zamyślił się. Po chwili z lekka skinął głową i rzekł:
 — Życzę dużo szczęścia. Uważam Pabla Corteja za patentowanego łotra. Dowiedziałem się o nim ciekawych szczegółów.
 Cortejo udał zdziwienie:
 — Co pan może powiedzieć o nadużyciach tego człowieka? Nie wątpię, że pan rozumie, jak cenne są dla mnie pańskie informacje.
 — Czy nie zwróciła uwagi panów nagła śmierć hrabiego?
 — Owszem — odparł Cortejo. — Opowiadano że dostał ataku apoplektycznego. Ne bardzo mi się w to chce wierzyć.
 — Dlaczegoż to?
 — Nie łatwo na to odpowiedzieć, sennor. Nie na wszystko można odpowiedzieć.
 — Jest pan człowiekiem bardzo ostrożnym. Jakże to jednak pogodzić z pewnymi podejrzeniami, ja-