Strona:Tajemnica zamku Rodriganda. Nr 75.djvu/25

—   2109   —

 — Niezupełnie. Jedno oko jest bezwątpienia stracone, lecz drugie uratowaliśmy przy pomocy, cudownego zioła.
 Grandeprise opowiedział, jak wraz z Cortejem przybył do hacjendy del Erina, znajdującej się w posiadaniu Misteków, jak się udało oswobodzić Józefę i uciec wraz z nią.
 — Dlaczego pan mu pomógł?
 — Muszę wyznać szczerze, że towarzyszyłem Cortejowi jedynie dlatego, że obiecał mi spotkanie z niejakim Landolą, którego szukam od lat. Cortejo oświadczył, że oczekuje listu z Hiszpanii; brat ma go poinformować o miejscu pobytu Landoli. Po ten właśnie list przybyłem tutaj.
 — Więc tak panu zależy na Landoli? Czegoż od niego chcecie?
 — O tym tylko on się dowie.
 — Nie musi to być nic dobrego, skoro nie ma pan chęci odkryć swych zamiarów.
 Grandeprise wzruszył ramionami.
 Zabrał głos Landola:
 — Jeżeli sennor zechce nam towarzyszyć do klasztoru della Barbara, ujrzy Landolę. Naznaczyliśmy mu tam spotkanie. Przybędzie do klasztoru w tym samym dniu, co i my.
 — Dobrze. Zaprowadzę was.
 — Przedtem jednak zboczymy na krótko do Meksyku.
 — Na to nie mam czasu.
 — W takim razie nie spotka pan Landoli.
 Strzelec obrzucił badawczym spojrzeniem obu