Strona:Tajemnica zamku Rodriganda. Nr 75.djvu/26

—   2110   —

nieznajomych. Potem uderzył kolbą o ziemię i rzekł:
 — Możliwe, że sennores mają zamiar mnie podejść. Oświadczam jednak, że to raczej wam przy niesie szkodę. Zgadzam się na jazdę do Meksyku. Kiedy ruszamy?
 — W najbliższej przyszłości. Czy Francuzi zbudowali jakąś kolej na terenie, który mamy przebyć?
 — Owszem. Potrzebna im jest do wywożenia żołnierzy z Veracruz, gdzie szaleje żółta febra. Jedzie się niedłużej niż dwie godziny. Prowadzi przez La Soledad do Lomalto.
 Kiedy Garndeprise wyszedł z pokoju rzekł Cortejo:
 — Czego od was chcieć może? — Dlaczego nie zdemaskowaliście się przed nim?
 — Pah! Nie mam wcale ochoty dostać kulką w łeb, lub bagnetem w bok.
 — Do licha! Więc ten człowiek jest do tego stopnia niebezpieczny? Znacie go?
 — Doskonale! To przecież mój brat.
 Cortejo rozdziawił gębę.
 — To wasz brat? I dybie na wasze życie?
 — Tak, od dwudziestu lat szuka mnie, aby się zemścić.
 — Za co?
 — Za co? Hm, to do rzeczy nie należy.
 — Po czyjej stronie jest właściwie prawo?
 — Musiecie wiedzieć, że po jego. Pozbawiłem go ojcowskiej schedy.
 — Pakując mu kulę w łeb, pozbędziecie się go na zawsze.