Strona:Tajemnica zamku Rodriganda. Nr 76.djvu/11

—   2121   —

że pewien pan z Hiszpanii chce z nim pomówić o posiadłościach hrabiego i ich administracji.
 — Ach, to zmienia postać rzeczy. Gdyby pan to z miejsca oświadczył, zameldowałbym pana natychmiast. Proszę przejść ze mną do sąsiedniego pokoju i zaczekać na pana administratora.
 Urzędnik zaprowadził Corteja do pokoju i zostawił samego. Pokój przypominał raczej elegancki buduar, aniżeli biuro.
 — Hm! — mruknął Cortejo. — Zdaje się, że pan administrator żyje bardzo po pańsku.
 Po jakimś kwadransie rozległ się odgłos kroków. Wszedł elegant, ubrany podług ostatniej mody człowiek. Sposób strzyżenia brody i wąsów nie pozostawiał wątpliwości, że to Francuz. Spojrzał chłodno na Corteja i nie kłaniając się, zapytał:
 — Z kim rozmawiam, monsieur?
 — Nazywam się Antonio Veridante.
 — Sądząc z nazwiska, jest pan Hiszpanem?
 — Tak. Jestem adwokatem z Barcelony, ajentem i pełnomocnikiem hrabiego Alfonsa de Rodriganda.
 — Ach! A dowody?
 — Oto są.
 Podał Francuzowi papiery. Przeczytawszy, Francuz rzekł chłodno:
 — Doskonale! Przykro mi jednak bardzo, ale te papiery nie są wystarczające.
 — Napróżno się pan fatygował. Powinien się pan był przed tym przedstawić fran-