Strona:Tajemnica zamku Rodriganda. Nr 76.djvu/7

—   2117   —

cym pociąg. Spojrzawszy na pytających wzruszył ramionami i odparł:
 — Następny pociąg odchodzi za dziesięć minut. Panowie chcą nim jechać?
 Cortejo potwierdził skinieniem głowy.
 — Bardzo mi przykro, ale będą panowie musieli szukać innej okazji. Przewozimy tylko wojsko i osoby urzędowe.
 — Przykra historia. Bardzo przykra! — rzekł Cortejo. — Śpieszy nam się bardzo.
 — Nie macie panowie odpowiednich dokumentów, poleceń?
 — Niestety, nie. Mamy tylko paszporty prywatne.
 — Hm. Do jakiej narodowości panowie należą?
 — My dwaj jesteśmy Hiszpanami, ten sennor zaś jest strzelcem amerykańskim.
 — To bardzo niedobrze. Nie wolno nam przewozić Hiszpanów, tym bardziej zaś Amerykan.
 Grandeprise wyciągnął portfel i rzekł:
 — Sennor, mam pewien dokument.
 — Tak? Naprawdę? Dobry?
 — Mam nadzieję, że tak.
 — Niech pan pokaże.
 Strzelec wyciągnął dwudziestodolarowy banknot i podał konduktorowi
 — Czy można mieć lepszy bilet jazdy od tego?!
 Urzędnik skinął głową z uśmiechem.
 — To prawda. Bilet jest tak dobry, że mogę