Strona:Tajemnica zamku Rodriganda. Nr 78.djvu/19

—   2185   —

w nim lekarz. Odpowiedział więc, nie przeczuwając nic złego:
 — Hm, możnaby pomyśleć o kurara. Paraliżuje ośrodki nerwowe. Człowiek nieruchomieje, wpada w stan pozornej martwoty, ma jednak dokładną świadomość tego, co się z nim dzieje. Czuje każdy powiew, każde najdrobniejsze ukłucie igłą. W pewnej kombinacji kurara sprowadza śmierć, w innej tylko obłęd ducha, nie niszcząc ciała.
 — Zna pan tę mieszaninę?
 — Nie.
 — Czy istnieje jeszcze jakaś trucizna, która sprowadza obłęd, nie rozkładając ciała?
 — Nie — odparł Hilario wstrzemięźliwie.
 — A jednak wymieniono mi niedawno nazwę tej trucizny. Nazywa się toloadżi.
 — Toloadżi? — rzekł starzec z udanym zdziwieniem.
 — Hm.
 — Hm? Zna to pan?
 — Nie. Nie znam.
 — Dziwne. Bardzo dziwne. Toloadżi to przecież pospolita roślina.
 — Być może, ale nie znam jej działania.
 — Podobno działa niemal zupełnie tak, jak wilcze mleko. Kilka kropel tego magicznego płynu, bez smaku i bez zapachu, sprowadza nieuchronny obłęd; natomiast ciało pozostaje zdrowe i może przetrwać długie lata. Rośliną tą unieszkodliwiają się wzajemnie politycy, rywale, wrogowie i konkurenci. Przypuszczam, że słyszeliście, iż przy pomocy pa-