Strona:Tajemnica zamku Rodriganda. Nr 79.djvu/9

—   2205   —

który chce być hrabią, ale nim nie jest, i drugi młody, który nim również nie jest, chociaż być powinien.
 Hilario wymienił nazwiska gości i opowiedział treść rozmowy. Gdy skończył, Manfredo zawołał:
 — To nadzwyczajne! Jak myślisz postąpić? Mam nadzieję, że zamkniesz tych ptaszków razem z resztą. Zasłużyli na to bardziej od tamtych.
 — Masz rację. Dając im zapłatę, myślę o tobie i o sobie. Stanie się to dziś jeszcze. Od jutra wszyscy, jeńcy pozostaną pod twoją opieką, wyjeżdżam bowiem do hacjendy del Erina.
 — Do hacjendy? W jakim celu?
 — Dowiesz się później.
 — Jak długo zabawisz w hacjendzie?
 — Pięć, sześć dni.
 — Przez ten czas dam sobie z jeńcami radę.
 — Będziesz ich musiał pilnować znacznie dłużej, gdyż natychmiast po powrocie wyjadę znowu. W przeciągu dziesięciu dni muszę być w stolicy.
 Polecono mi ważną misję polityczną. Może zostanę ministrem, ty zaś hrabią Rodriganda. Czegoż chcesz więcej?
 — Na miłość Boską, stryju, zaczynam wierzyć, że mówisz poważnie! Jakże to chcesz zrobić ze mnie hrabiego?
 — To sprawa zupełnie prosta. Zajmiesz miejsce prawdziwego hrabiego.
 — To znaczy Mariana? A dowody?
 — Wymusimy je na jeńcach. Zostaw to już swemu stryjowi. Jeżeli Pablo Cortejo mógł zrobić