Strona:Tajemnica zamku Rodriganda. Nr 81.djvu/22

—   2274   —

 — Zameldowano mi pana jako doktora Hilaria. Znam pana od dawna.
 — Niestety, nie mogę przypomnieć sobie, kiedy i gdzie spotkał mnie ten zaszczyt...
 — Oh! — przerwał adjutant. — Chciałem powiedzieć, że znam pana ze słyszenia jako sławnego lekarza.
 — Zawstydza mnie pan.
 — Jakież wieści sennor przynosi?
 — Przynoszę dobrą, ważną wiadomość. Kilka miejscowości podniosło oręż w obronie cesarza.
 — Ah! To bardzo cenne. Jakież to miejscowości?
 — Oto spis.
 Oficer wziął i odczytał treść.
 — Wszystkie miasta leżą na tyłach wojsk Juareza — rzekł z dobrze udanym zdumieniem. — Czy można uważać, że powstania się udały?
 — Tak, wszystkie. Byłem sam świadkiem jednego z nich.
 — Mówi pan o Santa Jaga?
 — Tak. Byłem świadkiem, jak do miasta wkroczyło wojsko i zatknęło sztandar na dachu klasztoru.
 — Jakże się zachowywała ludność?
 — Entuzjastycznie. Gdy nadszedł ranek, zaczęła wznosić okrzyki na cześć sztandarów cesarskich.
 — Czy chciałby pan powtórzyć te słowa w obecności cesarza?
 — Bardzo chętnie.