Strona:Tajemnica zamku Rodriganda. Nr 81.djvu/24

—   2276   —

można z czystym sumieniem zdrajcą i szubrawcem.
 Miramon rzucił na oficera badawcze spojrzenie:
 — Co mi pan przynosi?
 — Przyprowadziłem doktora Hilaria z Santa Jaga. Muszę go panu generałowi przedstawić.
 Po raz pierwszy w życiu stanął Hilario przed naczelnikiem tajnego związku. Generał Miramon obrzucił go ostrym spojrzeniem i rzekł:
 — Powiedziano mi, że przybywa pan z Santa Jaga. Cóż może sennor zakomunikować?
 — Do miasta wkroczył oddział żołnierzy cesarskich i zatknął sztandary Maksymiliana.
 Miramon zmarszczył czoło.
 — Chciał pan zapewne powiedzieć: oddział szaleńców. Krok tego rodzaju, nie poparty powstaniami w innych miastach, byłby szaleństwem.
 — Ależ w innych miastach stało się to samo!
 — Co takiego? To samo?
 — Tak. Oto wykaz, sennor! Mam wrażenie, że ten ruch zataczać będzie coraz szersze kręgi.
 — Ah, przynosi mi pan świetną nowinę. Czy, ręczy sennor za jej prawdziwość?
 — Ręczę głową.
 Generał przeczytał wykaz.
 — Wszystkie ataki się udały?
 — Tak. W zupełności.
 Miramon ukrył z wysiłkiem napół litościwy, napół żartobliwy uśmiech i pytał dalej:
 — Czy pańska odpowiedź jest dla mnie przeznaczona?
 — Nietylko dla pana, sennor. Miałem nadzieję,