Strona:Tajemnica zamku Rodriganda. Nr 81.djvu/27

—   2279   —

przypuszczasz naprawdę, że będziemy musieli się cofnąć?
 — Cofnąć się? Nie możemy. Dokądże się cofniemy?
 — Hm. Nie wiem.
 — Nie ma wyjścia. Meksyk i Veracruz zostaną zdobyte, a my poniesiemy klęskę.
 — Będziemy walczyć.
 — I — — zginiemy!
 — Nie chcę słyszeć tego słowa! Nie boję się bohaterskiej śmierci na polu walki, ale nikt przecież nie będzie śmiał targnąć się na życie potomka Habsburgów.
 Mejia zaprzeczył ruchem ręki.
 — Znajdą się tacy śmiałkowie, Najjaśniejszy Panie.
 — Byłoby to okropne.
 — Rozstrzelają nas jak pospolitych morderców.
 — Prędzej zginę z szablą w dłoni!
 — Nie zawsze zdarza się sposobność do śmierci tego rodzaju.
 — A więc jak uniknąć okropnego losu? Nie ma już środka?
 — Jest jeden.
 — Cóż jeszcze zostało, pańskim zdaniem, generale?
 — Ucieczka.
 — Ucieczka? Nigdy!