Strona:Tajemnica zamku Rodriganda. Nr 82.djvu/14

—   2292   —

 — Co to jest? Kto to pisał?
 — Juarez.
 — Czy to prawdziwy jego podpis?
 — Najjaśniejszy Panie, jestem oficerem.
 Maksymilian przeszył go ostrym wzrokiem.
 — Chciałem zapytać — rzekł — czy Juarez podpisał dokument w pańskiej obecności?
 — Tak.
 — Z jakiej to się stało przyczyny?
 — Osoby, o których mówiłem przedtem, błagały go usilnie.
 — Przypuszcza więc, że zamierzam uciec?
 — Nie. Ale wszyscy jego zwolennicy są przekonani, że to jedyny ratunek dla Waszej Cesarskiej Mości.
 — Młodzieńcze, niech pan nie zapomina, przed kim pan stoi!
 — Dokładnie zdaję sobie z tego sprawę.
 — W myśl tego pisma powinienbym się oddać pod czyjąś opiekę, nieprawdaż?
 — Tak. Pod opieką dostawcy tego glejtu.
 — Ah. Więc to pan! — zawołał cesarz z najwyższym zdumieniem. — Pan chce mnie uratować?
 — Tak.
 — Młody porucznik!...
 — Jestem przekonany, że Wasza Cesarska Mość może mi w zupełności zaufać. Juarez wierzy w to również.