Strona:Tajemnica zamku Rodriganda. Nr 84.djvu/21

—   2357   —

 General Hernano był szczerze uradowany pomyślnym rezultatem akcji. Skoro się dowiedział o lekarzu Floresie i o jego próbie ucieczki, obiecał zasięgnąć dokładnych informacyj.
 Robert miał właśnie wsiąść na koń, gdy ujrzał jeźdźca, zajeżdżającego galopem. Poznał go z oddali. Był to Zorski we własnej osobie.
 — Ah, ty tutaj? — zawołał. — Co za niespodzianka!
 — Szukałem cię, mój chłopcze. Od dłuższego czasu walki ustały, mam więc kilka godzin, i wczoraj postanowiłem cię odwiedzić.
 — Co za radość!
 — Cieszę się również. Powiedzże, gdzie byłeś przez ten cały czas.
 — Miałem bardzo szczęśliwą przygodę. Zsiądźmy na chwilę z koni. Mam nadzieję, że w głównej kwaterze Hernana znajdzie się miejsce do pogawędki przy kieliszku wina.
 — Poszukajmy!
 Po chwili siedzieli w skromnej gospodzie. Robert zaczął opowiadać. Zorski słuchał uważnie, nie przerywając. Gdy Robert skończył, potrząsnął głową i rzekł:
 — Dziwne... Czy znasz stosunki panujące obecnie w klasztorze La Cruz w Queretaro?
 — Nie.
 — Główna kwatera otrzymała dokładne informacje. Poprzedni mieszkańcy musieli wynieść się z