Strona:Tajemnica zamku Rodriganda. Nr 84.djvu/28

—   2364   —

kanaście razy wzdłuż ciasnego namiotu, przystanął przed strzelcem i zapytał:
 — Gdzie jest Zorski?
 — W obozie Escobeda.
 — Musimy osiodłać konie i jechać do niego!
 — Poco?
 — Niech pan o to nie pyta!
 Po upływie dziesięciu minut opuścili kwaterę wodza. Przypuszczania André’go okazały się słuszne. Zastali go w mieszkaniu. Zdziwił się nieco, gdy obydwaj zziajani towarzysze stanęli na progu.
 — Dlaczegoście tak pędzili? Musiało się stać coś ważnego.
 — Owszem. Możemy mówić swobodnie?
 — Najzupełniej. Skądże jednak to pytanie?
 — Mam ci właśnie coś niezmiernie ważnego do zakomunikowania.
 To sprawa ściśle poufna — rozpoczął Robert. — Dzisiejszej nocy opanujemy Queretaro.
 André skoczył na równe nogi.
 — Naprawdę? Nareszcie! Ah, jakże się cieszę!
 Zorski zapytał:
 — Czy miasto ma być wzięte szturmem? Escobedo nic o tym nie mówił.
 — Queretaro zostanie zdobyte dzięki zdradzie. Pułkownik Lopez otworzy generałowi Velezowi furtę wypadową. Przybyłem tu z tą wiadomością do ciebie, gdyś jesteś mi potrzebny do przeprowadzenia trudnego zadania. Chcę uratować cesarza.