Strona:Taras Szewczenko - Poezje (1936) (wybór).djvu/101

 „Cicho, durnie! Skąd ta radość?

 Czego się tak drzecie?

295 

 Że płoniecie?”
 „Ekaj chachół!
 Nie znajet paradu!
 U nas parad. Sam izwolit

 Siewodnia gulati”.

300 

 „A gdzież ten On? Gdzie ta caca?”
 „Wot widisz: w pałatach”.
 Przepycham się. Aż rodaczek,
 Z guzikami z cynku,

 Do rodactwa przyznaje się

305 

 I pyta się: „Synku,
 Skąd ty jesteś?”
 — „Z Ukrainy!”
 — „I tutejszym nie władasz językiem?”

 — „Władam — mówię — ale nie chcę“.

310 

 — „Jaki dziwak, Boże!
 Mnie tu wszystkie drzwi znajome,
 Bo służę przy dworze.
 Więc spróbuję cię wprowadzić,

 Ale wiesz: oświata!

315 

 To też nie szczędź pół rubelka
 Dla rodaka, brata!”
 — „A bodaj cię, kałamarzu!”
 I znów niewidoczny

 Zrobiłem się i wchodzę tam.

320 

 Ach, mój Boże mocny!
 Więc tu jest raj?
 Złotem szczerem
 Cali ozłoceni

 Wyjadacze.

325 

 Aż oto: sam,
 Wysoki i srogi
 Ukazał się. Koło niego